Langs Dijle en Lane, Sint-Joris-Weert (05-05-2016)

Hemelvaartsdag, 5u30. Half slapend tast ik de bedrand af op zoek achter mijn telefoon. Net voor iedereen gewekt wordt door het helse kabaal van mijn wekker vind ik het onding. Heel even overweeg ik om me om te draaien en opnieuw te nestelen in mijn warme bed. Enkele minuten later sluip ik dan toch maar de trap naar beneden, er staat immers heel wat moois op het programma vandaag…

Een dikke twee uur later parkeerde ik de wagen aan het station van Sint-Joris-Weert. Op mijn vorige tocht verkende ik al eens de Dijlevallei. Toen volgde ik de Dijle stroomafwaarts richting Korbeek-Dijle en liep ik door de Doode Bemde en over het Brabants Leemplateau. Vandaag ging het zuidwaarts richting Sint-Agatha-Rhode. Om de bebouwing achter mij te laten kreeg ik de eerste kilometer wat asfalt en een nogal drukke betonweg onder de voeten. Saai, maar ideaal om zachtjes warm te stappen. Er stond immers een nieuwe uitdaging op het menu : voor het eerst terug over de 10km stappen.

Terwijl ik richting het Grootbroek stapte maakte de bebouwing plaats voor de grasgroene weides van de vallei. Voortdurend flirtte ik met de taalgrens. Eindelijk ging ik links van de weg af en stapte ik het natuurreservaat Grootbroek binnen. Meteen werd ik ondergedompeld in een brok prachtige natuur! Het stukje betonweg van daarnet was plotsklaps vergeten. Over een smal graspad zette ik koers richting de vijver van het Grootbroek. Het was nog vroeg en de dauw op het lange gras zorgde ervoor dat mijn broek in een mum van tijd doorweekt was, maar dat kon de pret niet bederven.

Na de eerste kilometer verharde weg trok ik het reservaat Grootbroek in.

Knuppelpaden begeleiden je door dit moerasgebied.

Toen ik aan de uitkijktoren passeerde kon ik het niet laten om even een kijkje te gaan nemen naar de 30 hectare grote waterplas. Ik was nog maar pas op het eerste platform van de toren aangekomen en ik kreeg al een ijsvogel in het vizier. Vlakbij zat hij daar, ik kon een tweetal minuten volop genieten van zijn felblauwe verschijning. Mijn eerste ontmoeting met dit prachtvogeltje, wat mij betreft mogen er nog volgen… Terug uit de uitkijktoren vervolgde ik mijn weg over het knuppelpad door het reservaat. Het knuppelpad slingert zich een weg door het moeraslandschap. Enkele brugjes onderweg maken het pad alleen maar mooier. Natuur van de bovenste plank!

Het knuppelpad slingert zich een weg door het gebied.

Bij het verlaten van het gebied had ik onderweg naar Sint-Agatha-Rode een eerste, korte ontmoeting met de Dijle. Enkele rustige straatjes loodsten me langs de rand van de dorpskern en brachten me vrij snel tot aan de volgende brok natuurpracht. Leidraad van dienst : de Lane (frans : Lasne), een zijrivier van de Dijle die ontspringt in het gelijknamige dorpje Lasne en in de Dijle uitmond ter hoogte van het Grootbroekreservaat. Een smal graspad kronkelde langs de meanderende rivier door één grote, groene oase. Wat was dit genieten! Opnieuw kruiste er een ijsvogel mijn pad, al was het deze keer een vluchtige ontmoeting. Nog nooit een ijsvogel gezien en nu spot ik er twee op nog geen uur tijd. Ik was nog niet eens halverwege en het was al heel mooi geweest…

Prachtig wandelen langs de Lane

Prachtig wandelen langs de Lane

Onderweg naar Sint-Agatha-Rode bos.

Na het prachtige verloop langs de Lane klom ik gestaag uit de vallei richting Sint-Agatha-Rode bos. Onderweg kreeg ik al een sneak preview van enkele prachtige panorama’s tussen de weidse velden. Na een korte pauze aan de rand van het bos kreeg ik het moeilijk om terug op gang te geraken, de benen voelden wederom enorm gespannen en stijf aan. Onlangs werd er een chronisch compartimentsyndroom vastgesteld, wat meteen de drukkende pijn in mijn onderbenen van de afgelopen maanden verklaarde. Al moet ik er soms door stoppen, ik probeer het te verbijten. Er werd een kleine ingreep voorgesteld, waar ik trouwens nog steeds over twijfel. Het stopt maar niet. Soit, veel tijd om rustig terug op gang te trekken kregen ze niet want in het bos stond me een fikse klim te wachten. Vanaf het bos liep ik een tijdje op het traject van GR 579, het langeafstandspad Brussel-Luik.

Langs de bosrand op het plateau.

Opnieuw richting Sint-Agatha-Rode.

Eenmaal boven keerde ik langs de bosrand terug richting Sint-Agatha-Rode. Het was aangenaam wandelen op het plateau, met schitterende vergezichten over de streek. Ik genoot met volle teugen, eindelijk kon ik alle zorgen even vergeten, het hoofd even helemaal leegmaken. En de rug begint opnieuw steeds beter te worden, althans tijdens het wandelen. Het doet me echt deugd, dat wandelen, dat is zeker. Opnieuw werd ik snel door de dorpsrand geloodst om daarna even de taalgrens over te steken richting Pécrot. Van hieruit was de Dijle, die ik stroomafwaarts volgde, een tijdje mijn leidraad. Heerlijk wandelen langs de meanderende rivier! Enerzijds had ik het prachtige, schilderachtige landschap waar ik door trok. Anderzijds was er ook op het water van alles te beleven. Zo spotte ik een (verlaten?) beverburcht en tal van watervogels.

Langs de Dijle.

Langs de Dijle richting Grootbroek.

Ik liet de Dijle links van me liggen en stapte opnieuw richting Grootbroek. Onderweg stopte ik even bij één van de kleinere waterpartijen en kreeg er een spontaan concert van wel honderden Meerkikkers. Natuurbeleving ten top! Op de terugweg ging ik nog snel even piepen in een andere observatiepost die uitkijkt op de grote plas maar veel was er niet meer te zien. Ik nam er de tijd om even de rugzak te herschikken en wat kledij uit te spelen, het was inmiddels al aardig warm geworden, de laatste kilometers konden in t-shirt afgestapt worden. Om terug in de bebouwde kom van Sint-Joris-Weert te geraken moest ik de passage door het reservaat nog eens overdoen. Iets wat ik helemaal niet erg vond! 😉 Uitdaging geslaagd!

Op de terugweg door het reservaat Grootbroek.

Deze keer geen wikiloc-bestand om de route te downloaden. Op mijn vorige tochten had ik keer op keer (soms al halverwege) een lege batterij. Fototoestel, GPS én telefoon, het werd m’n smartphone allemaal teveel. Ik ben een oplossing aan het zoeken waardoor ik jullie opnieuw kaartjes kan aanbieden. Mocht er iemand van jullie me hierbij kunnen helpen mogen jullie gerust contact opnemen! De lijst met te volgen knooppunten vinden jullie iets lager.

Startplaats :  Station Sint-Joris-Weert, stationsstraat 4, 3051 Sint-Joris-Weert
Knooppunten : 106-105-229-228-227-226-235-236-255-238-237-232-231-230-229-105-106 (12,4km), wandelnetwerk Zuid-Dijleland
De kaart van het wandelnetwerk is onder meer te verkrijgen via de webshop van toerisme Vlaams-Brabant.
Volledige fotoreeks

Wat een mooi wandelgebied is dit toch! Op mijn vorige tocht werd ik al aangenaam verrast, dit was deze keer niet anders. Het was een plezier om te stappen over de vele knuppelpaden of op de smalle graspaden langs één van de rivieren. En dan zou ik nog de aangename passages tussen de weidse velden vergeten. Het deed deugd om nog eens nieuw gebied te verkennen, de mooie wandelgebieden dichter bij huis (Heuvelland, Vlaamse Ardennen, Brugse Ommeland,…) hebben ondertussen geen geheimen meer voor mij. Helaas is het niet altijd mogelijk om deze regio vlot te bereiken. De Brusselse ring is een obstakel. Ook met het openbaar vervoer heb ik een reistijd van maar liefst 3u of meer, voor een autorit van amper 1u15min (op filevrije dagen). En toch ga ik proberen om hier vaker te komen stappen! 🙂 Voor wie een betere verbinding heeft is het perfect mogelijk om deze tocht met het openbaar vervoer te doen.