Ik ben een jonge dertiger die sinds 2008 aan chronische rugpijn lijdt.
Na jaren van kinesitherapie, chiropraxie, rugschool,… heb ik recent verschillende operaties moeten ondergaan.
De laatste was nogal ingrijpend en er wachtte me een lange revalidatie. Het advies van de dokters luidde om toch zoveel mogelijk in beweging te blijven en daarbij mijn pijngrens niet te overschrijden.
Niet eenvoudig voor een chronisch pijnpatiënt die pijn heeft van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat…
Desondanks ben ik tijdens de revalidatie beginnen wandelen, op die manier had ik genoeg beweging en was de kans op bijkomende letsels eerder klein. Stelselmatig heb ik dit opgebouwd, in het begin kon ik amper 100 meter ‘strompelen’, nu kan ik toch al tochten aan van zo’n 15 à 20 kilometer. Op goeie dagen althans…
Gaandeweg heb ik de ‘wandelmicrobe’ toch serieus te pakken gekregen en daarbij heb ik ook echt leren genieten van de natuur rondom mij.
Deze blog is er enerzijds gekomen om aan te tonen dat er als chronisch pijnpatiënt ook nog een leven is naast dat van
ziekenhuizen, dokters,… En om te bewijzen dat je als patiënt ook iets kunt bereiken, zolang je er zelf maar achter staat.
Hij gaat natuurlijk ook over het vele vallen en opstaan en het omgaan met de chronische pijn.
Anderzijds wil ik met deze blog mensen laten meegenieten van mijn tochten en inspireren om zelf de natuur in te trekken.
Als oud-scout heb ik van kinds af aan wel een band met de natuur.
Die band is een klein beetje ‘verwelkt’ in mijn jaren als twintiger, we hadden toen immers genoeg andere interesses. 🙂
Door het wandelen is die band terug op de voorgrond getreden en probeer ik deze nog te versterken als lid van Natuurpunt.
Op die manier probeer ik ook om mijn twee kinderen bewust te maken van de pracht en het belang van onze natuur.
Omwille van die band met de natuur kies ik er zelden of nooit voor om te gaan wandelen in stedelijk gebied. Mijn tochten worden zo voorbereid dat ik zoveel mogelijk onverhard wandel en dit door de mooiste natuurgebieden van ons land.
Veel lees- en wandelplezier!
Mattias aka ‘Mattie’
Mattie Meets Nature 
Hey Philippe,
Het blijft leuk om te lezen dat ik ook andere rugpatiënten kan inspireren. Je weet blijkbaar ook wat een gesukkel een rugoperatie met zich kan meebrengen. Het is inderdaad belangrijk om toch zoveel mogelijk te bewegen, ook al gaat het niet altijd gemakkelijk. Dit is één van de redenen waarom ik deze blog ben begonnen. Ik wens je nog veel lees- en wandelplezier!
LikeGeliked door 1 persoon
voel je dat ook zo na een wandeling?
LikeLike
Zeker. Vooral tijdens en ook na het wandelen neemt de pijn gevoelig af. Enkele uren stappen is voor mij eenvoudiger dan een half uur op een stoel zitten, rechtstaan,… Enkel mensen met zware rugklachten kunnen dit beamen voor anderen is dit soms moeilijk te begrijpen…
LikeLike
Hallo,
Mijn echtgenoot heeft ook last van rugpijn, al verschillende keren geopereerd.
Sedert februari heeft hij een neurostimulator waardoor de pijn toch is verminderd.
Volgende week proberen we ook om terug te gaan wandelen.
Hopelijk lukt het hem.
Met vriendelijke groeten
LikeLike