Zondagochtend. Op kousenvoeten kwamen mijn twee pagadders de trap naar beneden. Begeleid door de geur van vers afgebakken koffiekoeken slopen ze de woonkamer binnen. Waar ze normaal languit in de zetel nog even de tijd nemen om te ontwaken liepen ze nu voorbij. Na de “ik ruik croissants!” kwam meteen de vraag “En papa, gaan we nu vandaag eindelijk op stap?” Toen ze de bevestiging kregen en de glimlach op m’n gezicht zagen waren ze in alle staten. Nochtans had ik de grootste moeite van de wereld om te lachen, vanbinnen schreeuwde ik het uit van de pijn. Maar ik kon het niet meer over m’n hart krijgen om ze nog maar eens te ontgoochelen. De beloofde wandeling had ik al enkele keren moeten uitstellen en telkens was de ontgoocheling groot.
Na het ontbijt stippelden we samen de route uit op de wandelnetwerkkaart. Met de nodige sturing, had het aan hen gelegen was het een driedaagse geworden, planden we een lusje op kleuterformaat rond de Oude Spoorwegberm te Moen. Vooraf had ik de route via de routeplanner ook twee keer afgedrukt zodat ze elk hun eigen kaartje hadden. Mama, die alles graag doet behalve wandelen ging voor de gelegenheid ook mee. Was het enkel om me bij te staan of was ze ook nieuwsgierig geworden? Zoals een echte trekker wou Jules (5) ook een rugzak aan. Fier als een gieter begon hij zijn proviand – lees : wat sap en enkele koeken – op te bergen. Suzanne (4) koos ervoor om haar gerief toch maar in papa’s rugzak te laten. Het hele ritueel nam nogal wat tijd in beslag maar iets later bonden we gezamenlijk de wandelschoenen aan en konden we vertrekken.
De Oude Spoorwegberm (3.5 km)
De Oude Spoorwegberm is een gebied waar ik wel vaker kom. In de beginperiode van deze blog werd het al eens vernoemd in een post over de Orveytwandeling, waar het onderdeel uitmaakt van de route. Het gebied wordt beheerd door Natuurpunt Zwevegem. Zoals de naam reeds doet vermoeden ontstond het gebied op de oude spoorlijn Kortrijk-Ronse. De Oude Spoorweg is ondertussen uitgegroeid tot een prachtig natuurreservaat waar tal van verdwenen gewaande planten groeien en bloeien. Je wandelt er afwisselend over kronkelende, smalle paden en knuppelpaden. Ideaal dus om de kinderen warm te maken voor het wandelen!
Enkele tips om met kleuters te gaan wandelen :
- Begin met kleine lussen : 3 – 5 km is vaak al genoeg voor die korte beentjes.
- Zorg voor interactie : betrek ze mee in de voorbereiding, laat ze onderweg ook eens op de kaart kijken, pauzeer even bij infoborden onderweg,…
- Zorg dat het boeiend genoeg blijft onderweg. Smalle boswegels zijn, net als voor volwassenen, een pak aantrekkelijker dan asfaltwegen.
- Een valpartij is rap gebeurd. Een EHBO-setje of enkele pleisters in de rugzak kunnen de eerste traantjes snel doen verdwijnen.
Na een korte autorit kwamen we aan op de kleine parking aan het oude stationsgebouw. Jules was zo enthousiast dat hij meteen al wou poseren bij de start van de wandeling. “Met coole zonnebril en rugzak hé papa” :-). Toen we via de wandelsluis het gebied binnen gestapt waren namen we de tijd om de infoborden te bekijken. Toen ik hen vertelde dat dit vroeger een spoorlijn was konden ze me niet geloven. “Treinen kunnen niet over gras rijden” was hun antwoord. Toen ik op de grond restanten van de oude spoorlijn kon aantonen werd het al iets duidelijker. Jules volgde vanaf nu mee op de grote kaart, iets waar hij veel interesse voor had en al snel oppikte. Het kaartlezen zal in de genen zitten ;-).
Het pad slingert zich een weg door de Oude Spoorwegberm. Het kon niet snel genoeg gaan voor de twee avonturiers. En toen kwamen we aan de knuppelpaden. De ohh’s en wauuws volgden elkaar in sneltempo op. Her en der was het wel opletten want de knuppelpaden zijn in erbarmelijke staat. Losliggende en verdwenen planken maakten het nog net dat stukje avontuurlijker. Een tijdje terug hing er een melding dat Westtoer de knuppelpaden ging vervangen (en was dit stuk in principe afgesloten) maar deze zijn verdwenen. Ook zij zullen niet gespaard worden van de besparingen, denk ik dan ;-). Even verderop kwamen we aan een ietwat lastige passage. Het pad is er één grote modderpoel maar de papa heeft daar een vaste alternatieve route. Er moet wat over en onder boomstammen gekropen worden maar de voetjes blijven droog. De kindjes vonden dit nog het leukste stuk. Mama vond dat ik dit niet mag doen met mijn rug, helemaal ongelijk kan ik ze niet geven.
Bij het verlaten van de Oude Spoorweg was het voor de kindjes even zoeken naar de paal met de knooppunten, die ietwat verdoken stond. Er ontstond onenigheid over de richting die we uit moesten. Met wat hulp trokken ze dan toch de juiste richting uit. Een blatend schaap dat ons ‘achtervolgde’ zorgde voor hilariteit bij de kinderen. Iets verderop pauzeerden we op een bankje bij een kleine vijver. De hooiberg erachter deed dienst als speelplein. We liepen nog even de talud naar beneden om er een kijkje te nemen naar het kanaal Kortrijk-Bossuit. Net toen we terug gingen vertrekken aan ons bankje waren we getuige van een prachtig spektakel met maar liefst 5 buizerds. Er was een heus luchtgevecht aan de gang, dat we met de verrekijker dan ook nog n’s van dichtbij konden volgen. Zelfs de papa was hiervan onder de indruk :-).
Ondanks de waarschuwingen van papa om nog wat energie over te houden was het fut er uit. Ze hadden iets teveel geravot op de hooiberg. Vooral Suzanne kreeg het lastig in de laatste kilometer. Via stapwegels keerden we gestaag terug naar de auto. Jules had heel graag nog eens over de knuppelpaden gestapt maar botste op een nee van onze vrouwen. Na afloop gingen we samen nog aperitieven op het terras van koffiehuis Mokka en Meer, een plek waar we wel vaker gaan. Voor wie er in de buurt is, een absolute aanrader! Jammer genoeg moest papa tijdens het aperitief al forfait geven en huiswaarts keren, de pijn was onhoudbaar geworden en zitten maakte het alleen maar erger. Maar toch heb ik enorm genoten van dit tochtje. En de mama? Die gaat de volgende keer opnieuw mee! 😉
Nog meer info over het wandelen met kinderen vind je via deze links :
- Into the wild : Yanick Bos neemt z’n gezin al jaren mee op trektocht.
- Wonder en Wandering : Bart Caers neemt z’n kinderen regelmatig mee op tocht en maakt hier prachtige filmpjes over.
- Grote Routepaden bundelde onlangs enkele kindvriendelijke wandel- en fietsideeën (enkel voor leden).
Startplaats : Stationsstraat 116, 8551 Zwevegem, kleine parking aan het oude Stationsgebouw.
Knooppunten : Start – 21 – 23 – 22 – 21 (Tussen 22 & 21 kom je terug aan de parking).
Niet toegankelijk met buggy’s!
Nog meer foto’s
Heel leuke wandeling op kleutermaat! De kinderen hebben enorm genoten van hun eerste kennismaking met het knooppuntwandelen. Er valt veel te ontdekken onderweg wat het toch boeiend genoeg blijft houden. In elk geval is de missie geslaagd, ze verlangen nu al naar de volgende tocht!
Ook ik heb hiervan enorm genoten, het was een plezier om nog eens samen met m’n kinderen op stap te kunnen. Al kan ik niet onder stoelen of banken steken dat ik enorm verlang naar de dag dat ik terug met kaart (of topogids) en rugzak enkele uren kan gaan stappen. Al hebben de terugvallen en blokkages van de laatste weken me duidelijk gemaakt dat er me nog een héél lange weg terug te wachten staat…
Mattie Meets Nature 