Afgelopen zondag vertrok ik samen met vriend des huizes Hannes richting de hoge venen om er deel te nemen aan ‘de grote oversteek’, een tocht dwars door de hoge venen georganiseerd door Landschap vzw. Het traject liep van Signal de Botrange door de veengebieden helemaal tot in Eupen. Eenmaal aangekomen op de parking van Botrange namen we nog snelsnel een klein ontbijt, daarna werden de rugzakken klaar gemaakt en trokken we het veen in.
Bijna onmiddellijk kwamen we aan het uitkijkplatform van Botrange (690m). We hadden er een prachtig zicht over de hoge venen met voor ons de mooie ‘fagne wallonne’. Na het nemen van de nodige kiekjes vertrokken we richting Baraque Michel met links van ons het bos en rechts de veenvlakte. Onderweg kwamen we nog heel wat restanten tegen van de zware brand die er in 2011 gewoed heeft. Dit pad bracht ons tot bij de Helle, hier nog niet veel groter of een beekje, onze gids voor de rest van de dag. Vanaf hier volgden we ook GR573, de GR-route die de provincie Luik doorkruist.
We volgden het plankenpad mee stroomafwaarts met de Helle, hoe verder we door de veengebieden wandelden hoe breder en ruiger de Helle werd. Plankenpaden wisselden af met stukken pad die over rotsen en boomwortels klauterde.
De stukken zonder plankenpad konden enorm drassig zijn, dit heb ik aan de lijve mogen ondervinden toen ik plots tot ver over mijn knieën in de veengrond zakte :-). Buiten een kletsnatte broek heb ik er gelukkig niks aan over gehouden.
Nadat we de fagnes hadden doorkruist ging het richting Hertogenwoud. Eén en al natuurpracht! Denne-en loofbossen wisselden elkaar vlotjes af en het geluid van de stromende Helle voerde ons verder mee richting Eupen.
Het woud is het leefgebied van edelherten, reeën en everzwijnen maar door de vele passage viel er bitter weinig te zien.
Toen er reeds een 22-tal kilometer op de teller stond verlieten we dit prachtige woud om de stad Eupen binnen te wandelen.
Daar wachtte de organisatie ons op met een shuttle-dienst om ons terug te brengen naar de parking van Botrange.
Het viel toen al op dat het op de terugweg bijzonder stil ging worden :-).
Het was een pracht van een wandeling dwars door ongerepte natuur die ik iedereen zou aanbevelen!
Je hoeft er zelfs niet overdreven voor getraind te zijn want ‘de grote oversteek’ was ook wel een beetje ‘de grote afdaling’.
Je stapt immers van het hoogste punt van België (694m) naar een hoogte van 250 meter in Eupen.
Daarbij heb je ook nooit het gevoel dat je aan het klimmen of het dalen bent, het is precies of je wandelt gewoon vlak.
Mijn rug heeft het tijdens de wandeling ook niet echt lastig gehad, toch voel ik de laatste twee dagen dat ik waarschijnlijk iets te ver ben gegaan. Als afsluiter nog een dikke proficiat aan de organisatie Landschap vzw, het was de moeite!
Tip : Op de facebook-pagina Mattie Meets Nature vind je ook een heleboel foto’s terug van ‘de grote oversteek’, liken die handel!
Mattie Meets Nature 
